Van Sabben Poster Auction 55

Temptation by deception. A very special poster collection from the early years of the National Socialist movement in Germany will be auctioned by van Sabben poster auctions. This col- lection uniquely illustrates how the Nazis secured their position by making use of virtual deception and manipula- tion. In his book ‘Das Politische Plakat’ from 1938 Erwin Schockel concludes that the Germans lost the first World War partly because they used propaganda in the wrong way, especially by not fully deploying the possibilities of the poster medium. According to him, the German posters were poorly designed and not clear in their message, whereas the British understood it a lot better; they depicted the Germans as bloodthirsty monsters raping women and devouring children in all available media. A clear image of the enemy which was accep- table for every English soldier or patriot and which incited a relentless effort to put these barbaric destroyers of Western civilisation back in their cages. Adolf Hitler quickly understood that the ‘masses’ were best influenced and moved by giving clear, unanimous, sometimes deceptive messages. His shining example was, even though this may now sound strange, the revolutionary design of the young Soviet Union. The consistent use of the colour red, the massive deployment of uniform symbols and the continuous repetition and political indoctrination, turned out to be an effec- tive means of mobilising a large part of the population. The National Socialists went one step further. By looking close- ly at the publicity tactics used by other political movements they understood how to address a broad political group. The German-Nationals and Völkisch movements as well as the socialists and even the communists felt represented in the imagery used by Hitler and his NSDAP. The socialists were attracted by the colour red and the notions ‘Socialist’ and ‘Arbeiter’, (see lotnr. 836). The Nationalists saw the NSDAP’s use of the black-white-red colour combination as a reference to the Wilhelminian empire (1890-1918) while the right wing Völkisch movements were attracted by the swastika, the symbol that had been used for decades in these circles of Arian supremacy. Early posters of the NSDAP are very diverse in style and as far as design is concerned they are almost identical to the imagery of the communists, socialists, Catholics or Nationalists; the less alert voter was slowly but surely brought into the ‘Hitlerbewegung’. Designers of various political or stylistic sig- natures were also deployed by the National Socialists, each cho- sen carefully to tempt a particular target group. The political exhibition ‘Gebt mir vier Jahre Zeit’ in 1937 in Berlin about the successes of the four years of the National Socialist regime, was partly organised by Avant-Garde designers such as Ludwig Mies van der Rohe and Egon Eiermann. The accompanying poster, a black and white picture of Hitler on a red font, (lotnr. 828), wouldn’t have been out of place in the oeuvre of Gustav Klutsis, (1895-1938). After 1937 the diversity in styles and messages was aban- doned. From that moment on the message was directed towards the Jewish-Bolshevik conspiracy, which would be crushed by the superior German race including the Führer. The whole German nation and the poster designers who had not yet fled, such as Max Esche, Richard Klein and Ludwig Hohlwein, marched happily into the next war. Verleiding door misleiding In deze veiling van Van Sabben Poster Auctions wordt een zeer bijzondere afficheverzameling uit de vroege jaren van de Nationaalsocialistische beweging in Duitsland geveild. Deze collectie illustreert op unieke wijze hoe de nazi’s door visuele misleiding en manipulatie stevig in het zadel kwamen te zitten. In zijn boek ‘Das Politische Plakat’ uit 1938 komt Erwin Schockel tot de conclusie dat de Duitsers de Eerste Wereldoorlog deels hebben verloren door het verkeerd inzetten van propaganda, in het bijzonder door het niet tot het uiterste benutten van de mogelijkheden van het medium affiche. De Duitse affiches waren volgens hem te zwak van vormgeving, niet helder in de boodschap, terwijl de Engelsen het beter begrepen; zij schilderden de Duitsers in alle beschikbare media af als bloeddorstige, vrouwen verkrachtende en kinderen verslindende monsters. Een helder vijandbeeld waarin iedere Engelse soldaat of patriot zich kon vin- den en dat aanzette tot een onstuitbare inzet om deze barbaarse vernielers van de Westerse beschaving weer terug in hun hok te schoppen. Adolf Hitler had al snel door, dat de ‘massa’ het best te beïnvloeden en in beweging te krijgen was door het geven van heldere, eensluidende, al dan niet misleidende boodschappen. Zijn grote voorbeeld was, hoe vreemd dat nu ook moge klinken, de revolutionaire vormgeving van de jonge Sovjet-Unie. Het hier consequent toepassen van de kleur rood, het massaal inzetten van gelijkvormige symbolen en het continu herhalen en inprenten van de politieke doctrine, bleken doeltreffende middelen om een groot deel van het volk te mobiliseren. De Nationaalsocialisten gingen een stap verder. Door goed te kijken naar door andere politieke stromingen gebruikte publici- taire tactieken wisten ze een brede politieke groep aan te spreken. Zowel de Duits-Nationalen en Völkische bewegingen als de socialisten en zelfs de communisten, meenden zich door de gebruikte beeldtaal vertegenwoordigd te zien door Hitler en zijn NSDAP. De socialisten werden aangetrokken door de kleur rood en de begrippen ‘Socialistisch’ en ‘Arbeiter’, (zie lotnr. 836). De nationalisten zagen in de door de NSDAP gebruikte kleuren- combinatie zwart-wit-rood een verwijzing naar het Wilhelminische Keizerrijk (1890-1918) terwijl de rechts- Völkische bewegingen werden aangetrokken door het ha- kenkruis, het teken dat al decennia lang in deze kringen van Arisch suprematie werd gebruikt. Vroege affiches van de NSDAP zijn in stijl zeer divers en qua vormgeving vrijwel identiek aan de beeldtaal van de communis- ten, socialisten, katholieken of rechtsnationalisten; de minder oplettende kiezer werd zo langzaam maar zeker de ‘Hitlerbewegung’ binnengeloodst. Ook ontwerpers van uiteen- lopende politieke of stilistische signatuur werden door de Nationaalsocialisten ingezet, elk secuur uitgekozen om de juiste doelgroep te verleiden. De politieke tentoonstelling ‘Gebt mir vier Jahre Zeit’ in Berlijn in 1937 over de successen van vier jaar Nationaalsocialistisch bewind, werd deels ingericht door Avant- gardistische ontwerpers als Ludwig Mies van der Rohe en Egon Eiermann. Het begeleidend affiche, een zwart/wit foto van Hitler op rood font, (lotnr. 828), had hiernaast niet misstaan in het oeuvre van Gustav Klutsis, (1895-1938). Na 1937 wordt de diversiteit in stijlen en boodschappen losge- laten. De boodschap is van nu af gericht tegen het Joods- Bolsjewistische complot, dat verpletterd zal worden door het superieure Germaanse volk inclusief Führer. De gehele Duitse natie en haar nog niet gevluchte affichemakers zoals Max Esche, Richard Klein en Ludwig Hohlwein, wandelen vrolijk de vol- gende oorlog in. © Drs. A. Seinen, 2020 85